The “New-Normal”. De nieuwe werkelijkheid. Sommige managers vinden het een verschrikkelijk woord, anderen weten dat er niet aan valt te ontkomen en hebben al snel geleerd om de nieuwe krachten te omarmen en vooruit te kijken naar nieuwe kansen.

Ik keek op een zeldzame regendag (zondag 24 mei) naar de film ‘Lion’ op Netflix. Het waargebeurde verhaal over een 4-jarige jongen (Saroo) die in India per ongeluk 1.600 kilometer van huis weg raakt, in een weeshuis komt en geadopteerd wordt door een echtpaar uit Australië. Zijn nieuwe werkelijkheid. De prachtige film is gemaakt door Harvey Weinstein, die overigens ook met zijn nieuwe werkelijkheid moet leren leven, maar dat is nu even minder van belang.

Het verhaal van Saroo is ook opgebouwd uit verschillende componenten: protesteren, aanvaarden, vooruitkijken en uiteindelijk het psychologisch verwerken. In deze laatste component speelt Google Earth een bijzondere rol.

Onze foodservicesectoren kunnen intussen veel leren van alle ervaringen die bedrijven (elders in de wereld) hebben met hun nieuwe werkelijkheid. Dat begint het ook met protesteren. Vooral tegen de bijna dictatoriale maatregelen van overheden die met hun noodverordeningen bewerken dat het middel (de lockdown) meer schadelijke effecten lijkt te krijgen dan de kwaal zelf. En we staan nog maar aan het begin van die effecten. De economische crisis moet nog komen en in 2021 krijgen we alsnog een enorme lading aan wereldwijde negatieve gevolgen over ons heen. Vooral omdat de honger en de armoedeval in derdewereldlanden desastreus gaan worden.

De volgende fase is het aanvaarden dat het misschien wel nooit meer zo wordt als dat het was. De consument is fundamenteel aan het veranderen. Het blijkt opeens dat het allemaal ook niet meer zo hedonistisch hóeft te worden in ons Westerse leven. Onze waarden krijgen een grotere lading ‘welzijn’ en minder ‘welvaartsgroei’. Maar daarbij komen ook tegenkrachten van nationalisme en protectionisme weer naar voren, naast dat mooie stukje solidariteit dat we met z’n allen zo graag zouden willen vasthouden.

De derde fase bestaat uit het vooruitkijken en nieuwe kansen zien. De ervaring leert dat bedrijven die dit als eerste doen, ook vaak als winnaars uit de crisis komen. Voor een groot deel heeft dat te maken met het karakter en de stijl van de ondernemer (of de leider). Kansen zien heeft namelijk heel veel met je karakter te maken. De vraag is hoe lang een glas half leeg blijft of halfvol mag zijn?

Voor bedrijven die nu slapend rijk worden in een crisis geldt weer een andere wet. Ze kunnen door hun (tijdelijke) succes zo lui en blind worden dat ze het veranderende krachtenveld niet zien aankomen. Iets waar supermarkten en bezorgdiensten voor moeten oppassen.

Wat is dat aanvaarden van dat nieuwe normaal dan? Accepteren dat…

• …de samenleving flink aan het veranderen is. Dat veiligheid (ook sociale veiligheid) en hygiëne, nog belangrijker gaan worden;
• …de waarde van echte fysieke contactmogelijkheden gevierd zullen worden en eenzaamheid toch wel een groot probleem kan worden;
• …het investeren in een gezond thuisfront (en een gezellig huis) topprioriteit geworden is;
• …food veel hoger op ons prioriteitenlijstje komt te staan, ook bij overheden;
• …digitale oplossingen maken dat we minder zakelijk hoeven te gaan reizen;
• …digitalisering ons nog veel meer ‘gemak’ kan opleveren dan we ooit dachten en dat we misschien wel een stuk privacy moeten opofferen;
• …thuiswerken een blijvertje is;
• …robotisering in de foodsector een grote vlucht gaat nemen;
• …sociale spanningen (tussen landen en bevolkingsgroepen) nog voor nieuwe disrupties kunnen zorgen;
• …de economie forse klappen krijgt en dat toegang tot cash en gezonde financiering cruciaal zijn;
• …we ooit schulden moeten terugbetalen;
• …we van meer markten thuis moeten zijn om te kunnen schakelen tussen onverwachte opties;
• …de voedselketen anders ingericht zal gaan worden en meer onder invloed van nationale regisseurs gaat komen en
• …de kleine genoegens van het leven extra gevierd gaan worden.

Het zijn zomaar een handvol kenmerken, bedoeld als lakmoesproef om onszelf als foodsector een spiegel voor te houden. Hebben we die feiten al omarmd? Of zitten we nog een de protestfase?

Tot slot de verwerkingsfase. In de genoemde film is het zo dat Saroo na zijn tienertijd, die volop bestond uit het plukken van nieuwe kansen, ook te maken krijgt met de onvermijdelijke psychologische verwerking van zijn abrupte verandering van werkelijkheid. Door een trigger wordt hij bepaald bij zijn ‘vroegere werkelijkheid’ en komt in een identiteitscrisis.

Ik denk dat we dat in Nederland ook gaan krijgen. Er komt een moment dat wij als Nederlanders ook ons nieuwe bestaan moeten verwerken. We gaan van onze overheid eisen dat “we” terug gaan kijken naar al die ‘dictaten’ (de noodverordeningen) en lessen moeten leren trekken uit wat fout is gegaan. Als dat niet eerlijk en transparant gebeurt, of wanneer narcisme en politieke ijdelheid het toegeven van fouten moeilijk maakt, zou het zomaar eens kunnen dat de huidige populariteit van Rutte als sneeuw voor de zon verdwijnt en we weer een Fortuyn-achtige tijd gaan krijgen in heel Europa.

Saroo gaat op zoek naar zijn wortels. En met Google Earth lukt hem dat. Misschien is dat een mooie metafoor voor ons vak. Het herontdekken van onze wortels en de vraag hoe digitaal vernuft daar een bijdrage aan kan leveren? Want wat is Foodservice in feite? Niets anders dan ‘geniet-momenten’ creëren rond lekker eten. En als dat eten functioneler wordt ingestoken is het: lekker eten veilig, gezond en makkelijk maken. Ik zie het wel gebeuren dat we dat allemaal digitaal simpeler gaan maken. Je ziet het al gebeuren bij de terras-plannings-appjes.